... و بعد انگشتان دست را بهم چسبانيد،
 و دو پاى خود را نزديك به هم گذاشت،
 تا به اندازۀ سه انگشتِ باز ميانِ دو پا فاصله بود،
 آنگاه انگشتان پاهايش را به تمامى متوجّه قبله ساخت
 - و پاها را از قبله به چپ و راست منحرف نكرد -
 و اين كارها را با حال خضوع و خشوع و تضرّع انجام ميداد،
 پس گفت: «الله أكبر» .

 قَدْ ضَمَّ أَصَابِعَهُ
 وَ قَرَّبَ بَيْنَ قَدَمَيْهِ
 حَتَّى كَانَ بَيْنَهُمَا ثَلَاثُ أَصَابِعَ مُفَرَّجَاتٍ
 فَاسْتَقْبَلَ بِأَصَابِعِ رِجْلَيْهِ جَمِيعاً لَمْ يُحَرِّفْهُمَا عَنِ الْقِبْلَةِ
 بِخُشُوعٍ وَ اسْتِكَانَةٍ
 فَقَالَ
 اللهُ أَكْبَرُ .

 در وقتِ قیامِ نماز
 قدمها را از یکدیگر دور کردن
 به مقدارِ سه انگشت تا یک وَجَب
 سنّت است .

 مُستحبّ است در حالِ قیام
 دو پاى خود را کنارِ يكديگر رو به قبله بر زمين گذارد
 چنانـكه پس و پيش نباشند و
 به قدر سه انگشتِ باز تا به قدرِ يك وَجَب،
 پاها را از يكديگر جدا گذارد.

 ... أن يصف قدميه مستقبلا بهما
 متحاذيتين
 بحيث لا يزيد إحداهما على الأخرى
 و لا تنقص عنها.
 ... التّفرقة بينهما
 بثلاث أصابع مفرّجات
 أو أزيد إلى الشّبر.